น้ำมันยาง
          มีเรื่องราวเกี่ยวข้องกับประวัติศาสตร์  และอารยธรรมของชาติไทยมาแต่โบราณ  เมื่อใช้ผสมกับผงชันก็ใช้ยาเรือ  หรือเครื่องจักรสานที่ทำ ด้วยไม้ไผ่ ให้กลายเป็นภาชนะที่กักเก็บหรือตักน้ำได้เป็นอย่างดีที่พระร่วงสามารถเนรมิตชะลอมตักน้ำส่งส่วยขอมได้ตามเรื่องเล่าต่อๆ กันมาก็เชื่อว่าได้นำมันยางเป็นอุปกรณ์สำคัญ อนึ่ง กากน้ำมันซึ่งเป็นตะกอนเหนียวนั้น นำมาคลุกกับไม้ผุ หรือเปลือกไม้ทำเป็นไต้ ใช้เป็นคบเพลิงเดินทางในเวลาค่ำคืน หรือใช้ก่อไฟในที่ยังต้องใช้ฟืนและถ่านอยู่
ยางสน  ได้จากไม้พวกสนเขา  เก็บหาได้โดยการเจาะลำต้นเช่นเดียวกับไม้ยาง  แต่มักใช้วิธีติดรางลิ้นรองยางให้ไหลมาเก็บที่ภาชนะรองรับทำการเก็บทุกๆ  ระยะ  ๗  วัน พร้อมกับเจาะไม้ให้สูงขึ้นไปที่ละน้อยๆ  ตามปกติสนให้ยางมากที่สุดในฤดูร้อน
          ยางสนที่ได้ต้องนำมากลั่นเสียก่อน  แยกได้เป็นชันสนและน้ำมันสนยางที่เก็บมาใหม่ๆ จะได้ชันประมาณร้อยละ ๗๒ น้ำมันร้อยละ ๑๙ ที่เหลือเป็นกากและน้ำมันสนมีสรรพคุณทางยา ใช้นวดแก้ขัดยอกเมื่อยขบ และเป็นตัวทำลายที่ดี ใช้ในอุตสาหกรรมต่างๆ   ชันสนใช้เป็นยากันซึมในอุตสาหกรรมกระดาษและใช้เป็นส่วนประกอบในผลิตภัณฑ์อื่นๆ หลายชนิดที่น่าสังเกต คือ บรรดาเครื่องดนตรีประเภทเครื่องสายที่ต้องใช้คันชัก รวมทั้งดนตรีไทยและสากล  ต้องอาศัยชันสนเป็นสื่อในการเสียดสี ถ้าไม่มีชันสนแล้ว เครื่องดนตรีเหล่านี้จะไม่มีเสียง